www.braterskieprzymierze.fora.pl

BeronHeavyhand

Zasady naszej gry:
- Nie piszemy tak jak w Fae klimatycznie z gwiazdkami itp, tylko coś na kształt książki - opowiadania.
- Żeby nie było bałaganu, tylko ja zmieniam otoczenie, w którym akcja gry się aktualnie toczy (nie chodzi mi o drobiazgi karczma-poza karczmą, tylko porę dnia, roku i konkretne miejsca na mapie)
- Ewentualny Offtop zapisujemy w kwadratowych nawiasach.
- Każdy ma prawo kierować swoją postacią tak jak chce na swój sposób. Nikt mu nic nie może narzucać.
- Jest to gra przypominająca zasady Dungeons&Dragons. Wiadomo... nie będzie rzutów kością... ale jak coś będzie nie tak, to ja znam wszystkie zasady na pamięć, to od razu upomnę Very Happy

- Jak jakieś pytania, to nie tutaj, tylko w drugim temacie odnośnie tej gry.

Noo too... zaczynamy! Twisted Evil

BeronHeavyhand

[Okolice lasu Neverwinter]
Był letni ranek. Słońce wypuszczało pięknie skrzące się promienie. Lekki, orzeźwiający wietrzyk muskał twarz spokojnego wędrowcy, który zmęczony wracał do swych rodzinnych stron. Ciężki krasnolud imieniem Beron, odziany w zwykłą lnianą koszulkę, wysokie buty i rogaty hełm zatrzymał się w niewielkim zajeździe pod Dzikim Rumakiem. Mieszkał już tutaj parę tygodni i zaprzyjaźnił się z tutejszymi ludźmi. Zarabiał na życie rąbiąc drewno, pomagając lokalnemu drwalowi. Chętny był też do pomocy przy obronie przed różnymi potworami, czy też zwykłymi bandytami, lecz jeszcze ani razu nie miał okazji pokazać swych umiejętności bojowych w tej spokojnej okolicy.

[Zajazd pod Dzikim Rumakiem]
Beron wszedł do karczmy i zajął pozycję przy szynkwasie. Niewielu ludzi przesiadywało rankiem w zajeździe. Wszyscy gonili za jakąś robotą.
-Piwa proszę - powiedział uprzejmie krasnolud w stronę karczmarza.
-Ładny dzień się zapowiada nieprawdaż? - zagadnął człowiek do Berona, lecz ten jedynie westchnął i nic nie odpowiedział. Krasnolud siedział tak popijając wolno piwko. Czuł się samotny. Wspomnieniami ciągle wracał do swojej pradawnej ojczyzny na północy. Ciągle nie dawało mu to spokoju.

Oggford Oddech Trolla

W tym samym czasie, ale w innym miejscu leśnymi ścieżkami maszerował dumnie inny krasnolud. Ciągnął on za sobą niemałego dzika, który prawdopodobnie wszedł mu niepotrzebnie w drogę. Nie miał w swej podróży jakiegoś konkretnego celu, szedł tam gdzie go nogi poniosły. Zawitał już w niejednym mieście i w niejednym mieście obił kilka mord.
Wędrując teraz w poszukiwaniu kolejnej osady lub miasta usłyszał coś jakby rąbanie drewna. Okazało się, że był to miejscowy drwal.
- Witaj Mości Panie! - zagadnął drwala.
- Witaj wędrowcze. Czegóż sobie życzysz?
- Powiedz mi człeku jest tu gdzieś w okolicy miejsce gdzie zaopiekowali by się tym maleństwem? - wymawiając owe słowa poklepał martwego dzika po plecach z uśmiechem na ustach
- Kilka mil drogi na północ znajduje się oberża "Zajazd pod Dzikim Rumakiem", tam panie przyrządzisz dzika i wypoczniesz.
- Dziękuje Ci dobry człowieku. Niech Oghma ma Cię w swojej opiece - rzekł krasnolud i ruszył we wskazanym przez drwal kierunku.
Krasnolud w końcu stanął przed drzwiami oberży. Wszedł do środka i od razu podszedł do karczmarza.
- Witam Pod Rozbrykanym Rumakiem - krzyknął wesoło karczmarz na widok nowej twarzy - czym mogę służyć?
- Witaj. Przygotuj dla mnie pokój i przyrządź tego dzika - po tych słowach rzucił zwierze na stół - mam nadzieję, że tyle wystarczy - Położył obok dzika dosyć pękatą sakiewkę, która zabrzęczała przyjemnie po spotkaniu ze stołem - skóra dla Ciebie.
Karczmarz pstryknięciem palców przywołał do siebie dwóch młodzików. Wyszeptał do nich kilka słów i zaraz jeden pobiegł na górę, a drugi zatachał dzika na zaplecze. Krasnal zajął miejsce przy wolnym stoliku i począł obserwować przytułek.

BeronHeavyhand

Beron wychylił się zza swego kufla i popatrzył w bok na martwe zwierzę.
- O! Ładny kawał mięsa... - w połowie zdania urwał, gdy popatrzył na krępego jegomościa, który przyniósł zwierzynę.
- Krasnolud? - Beron uśmiechnął sie mimowolnie. Zresztą nawet nie miał zamiaru ukrywać swojego zdumienia. Jednak gdy nieznajomy odwrócił się... Beron rozpoznał w nim swego starego druha, jeszcze z czasów, gdy razem we Wrotach Baldura...
- Oggford? - krasnolud rzucił sie w jego stronę i ścisnął tak, że aż poczuł wszystkie mięśnie na ciele. - Oggfordzie! Kopę lat! - wykrzyknął krasnoludowi prosto w twarz. - Więcej piwa!

Khaagar

Na drugim ciemnym końcu karczmy, popijał Miód Pitny inny krasnolud, który przyglądał się całej sytuacji, a w końcu podszedł, do pobratymców i przywitał się z nimi, jak ze starymi znajomymi.
-Witajcie! Od dłuższego czasu się Wam przyglądam, i z tego co wywnioskowałem, Ty jesteś Beron-wskazał nieznajomy w stronę tęższego Krasnoluda-a ty zapewne Oggford-wskazał na kompana Berona.
-Jam jest Khaagar, zwany też Krwistobrodym... Szukam kompanów, do wyprawy w dalekie nieznane krainy, w poszukiwaniu przygody, i chwały bohaterskiej. Ale najpierw zjedzmy tego dzika, bo zaraz wystygnie.
Po tych słowach krasnolud usiadł obok nowych znajomych.

BeronHeavyhand

Beron popatrzył ze zdziwieniem na krasnoluda.
-Nie wiedziałem Cię wcześniej... ale co tam! - dodał szybko - Nigdy za wiele krasnoludzkich kamratów do piwa! - Beron zapomniał o tym, co mówił Khaagar o wyprawie, gdyż był zbytnio zaaferowany, że w końcu spotkał dwie bratnie dusze na tym spokojnym odludziu. Przywitał się z Khaagarem uściskiem dłoni i zamówił dla niego kufel ciemnego piwa.
-Co słychać w wielkim świecie, ha?! Ja pracuję ostatnio w pobliskiej kopalni węgla. Dorobiłem się już kilku złotych monet, więc nie narzekam. Co was tu sprowadziło? - Beron poprawił stołek na którym poprzednio siedział i przysunął się do gości.

Khaagar

Khaagar podrapał się po swojej (lekko zakrwawionej) brodzie, i odpowiedział na pytanie Berona.
-Nie zauważyłeś mnie zapewne dlatego, że byłeś bardzo podekscytowany spotkaniem z Oggfordem... wszedłem zaraz po nim i zagrzałem miejsce w tamtym ciemnym kącie- Krasnolud wskazał palcem na drugi koniec zajazdu -A o tym co się dzieje w "wielkim świecie" wiem bardzo mało... ba można by nawet powiedzieć, że nic. Nie przesiaduje w większych miastach zbyt długo, ponieważ nie lubię dużego natłoku ludzi. Więc często spędzam czas w takich małych karczmach, szukając nowych kamratów, do epickich przygód, a co do moich zajęć codziennych, to poluję w Kniei, na Trole i na inne szkaradztwa...tffu -Khaagar spluną na posadzkę, z obrzydzeniem -Ale cóż zawsze jest przyjemniej, gdy tępi się takie stwory- Zakończył taką obleśną wiadomością swoją wypowiedz krasnolud i zabrał się do jedzenia soczystego dzika...

Oggford Oddech Trolla

Oggford przyglądnął się uważnie krasnalowi i dałby sobie brodę ogolić, że gdzieś już widział tego Khaagara. Przywitał sie z nim i zwrócił się do Berona
- Widzę kamracie, że oprócz miejsca zamieszkania niewiele się u Ciebie zmieniło - uśmiechnął się i kontynuował - z tego co pamiętam to we Wrotach też się kilofem po ścianach tłukłeś, czyż nie? Ja odkąd opuściłem Wrota nie zabawiłem nigdzie dłużej jak kilka tygodni i tak sobie wędruję po krainach w poszukiwaniu swojego miejsca. Ale nie ma co się rozczulać jedzmy i pijmy póki mamy ku temu sposobność - wyciągnął z za pazuchy sztylet i począł nim odkrawać kawał mięsa.

BeronHeavyhand

Beron przytaknął energicznie głową i powiedział:
- Ano... z tego kopania całkiem niezły interes idzie... a jeszcze u drwala czasem robie w wolnych chwilach, więc źle nie jest. - pociągnął spory łyk piwa osuszając tym kufelek. Postawił go z impetem na blat. Zgłodniał, gdy zobaczył tę pyszną pieczeń, a nie było akurat karczmarza w pobliżu, więc przeskoczył na drugą stronę szynkwasu i przywłaszczył sobie ogromny tasak. Powrócił na miejsce i odrąbał jednym machnięciem całkiem spore udo zwierzęcia. Bez większego namysłu zaczął przeżuwać pożywienie. W końcu, po kilku kęsach, zapytał nagle towarzyszy mieląc jeszcze niemały kawał mięsa:
- Umiecie się posługiwać jakoś w miarę młociskiem kowalskim? hm?

Khaagar

Khaagar bez zastanowienia odpowiedział:
-Ależ oczywiście, w mojej rodzinnej wsi, władanie młotem, to podstawa. Heh...-Krasnolud po tych słowach zamilkł i popadł w zamyślenie...

Oggford Oddech Trolla

- Młot i kowadło to niegdyś moi najlepsi przyjaciele He, He -odparł i łyknął nieco z kufla-Podczas mojej tułaczki po krainach spotkałem wielu kowali i wiele się od nich nauczyłem. Heh... a myślałem, że już wszystko potrafię - spuścił nieci łeb i podrapał sie po nim.

Khaagar

Po kilku godzinach picia mocnego czarnego piwa, Khaagar poczuł się znużony i ni stąd ni zowąt padł na twarz i począł głośno chrapać, karczmarz uśmiechnął się i powiedział jego towarzyszom:
-Zaprowadźcie tego jegomościa do jego sypialni, chyba troszkę przesadził. Hehe, wy Krasnoludy to macie łeb, normalny człowiek przy części tego co wypiliście, dawno by odleciał...

Oggford Oddech Trolla

Ogg również począł odczuwać zmęczenie. Talerze już opustoszały, a kości z dzika gryzły psy leżące pod ladą, należały one prawdopodobnie do właściciela zajazdu. Zapytał jeszcze Berona:
- A na cóż by Ci się kowal zdał kamracie? Jeśli chcesz jakąś błyskotkę dla jakiejś dzierlatki... - puścił oko i wysadził mu lekkiego kuskańca w ramię - ...to wal jak w dym, tylko pokaż mi kuźnię i dostarcz materiały.

BeronHeavyhand

-Beron wstał nagle odrzucając niechcący stołek na parę metrów w tył i poleciał po schodach do górnych pokoi. Po kilku chwilach wrócił za swoim ogromnym młotem bojowym i rzucił go na stół. Przysunąwszy sobie stołek z powrotem napił się piwa i powiedział jedynie:
- Uszkodzony.

Khaagar

Khaagar obudził się na chwile, zerknął zza stołu i poczerwieniał, bo nie lubił, jak ktoś uszkadza broń, szczególnie jego znajomym. Burknął do karczmarza:
-Daje 50k ss, za odnalezienie tego, kto rozwalił mojemu kamratowi młot, niech zapłaci za swoje zbrodnie.
Znowu zasnął, tym razem chrapiąc tak, że kufle na blacie odskakiwały...
-HHRRRRR.........HHRRRRR.........