www.braterskieprzymierze.fora.pl

Oggford Oddech Trolla

Oniemiał stanął na przeciw tortu. Z rozdziawioną gębą stał i wpatrywał się w miniaturowego siebie jak maluje serduszka na latrynie, potem przeniósł wzrok na Khaagara. Przyglądał się tak wszystkim maluczkim postaciom i przez długi czas nie mógł wyjść z podziwu.
- Jakżeś to piekarzy diabelski zrobił? - zapytał Dimba - Toć to jest tak niesamowite... Mogę zjeść siebie? - zapytał i powoli zaczął wyciągać łapsko w stronę swojej miniaturowej podobizny.

Elaine

*Ela gwizdnęła cicho.Skąd się wzięła i jak-Nie wiadomo.Podeszła do Berona i z całej siły walnęła go pięścią w plecy.Po kumpelsku, oczywiście.*No stary!Gratulacje.*Uśmiechnęła się do dziewczyny przyjaźnie*Oby się wam jak najlepiej wiodło.I miodu wam nie zabrakło, bo Beron bez miodu jakiś taki niewyraźny się robi.
O toricik!*Zaczęła szukać siebie w całym ty kalorycznym towarzystwie.*

Dimbo

Lukrowana Ela w tym momencie turlała się bo ziemi ze śmiechu, bowiem figurka Oggforda źle chlupnęła wiaderkiem i oblała sama siebie. Teraz Oggford ubrany był w różową sukienkę z gorsetem i marynarski kapelusz.

- Gdzie z łapami! - Odkrzyknął gnom widząc co chce zrobić Ogg. - Potem się zjesz. Na razie nie. Teraz, to musi ładnie wyglądać. A jak to zrobiłem, to nie powiem, co to, to nie!

Oggford Oddech Trolla

Spojrzał na swój nowy wygląd. Całkiem, całkiem. Pomyślał. Gdy tylko usłyszał krzyk Dimba, szybko cofnął rękę. Popatrzył gniewnie na gnoma.
- Zobaczysz! Jeszcze Się zjem! - zagroził Ogg - I Ciebie tyż zjem! HA!

Elaine

Ale mnie nie zjesz!Bo ja zjem Ciebie!!

Oggford Oddech Trolla

- Nie! Nikt mnie nie zje poza mną! - oburzył się krasnal - Trzeba było sobie wcześniej zaklepać - skrzyżował ręce na piersi i wystawił język.

Dy`ner

Dy`ner wszedł do ogromnej sali biesiadnej. Okrzyki i hałas oderwały go od treningu z kijem. Usłyszał nagle donośny krzyk Berona "Niech żyje przyszła królowa!", a potem spostrzegł na ręce nowoprzybyłej pięknej roboty pierścionek. Z otwartymi ustami przeanalizował fakty. -Piekło i zaraza... Beron się żeni... -wyszeptał pod nosem i uśmiechając się, zaczął bić brawo.
Klaszcząc, zobaczył kątem oka pchany przez Dimba ogromny tort. Zaciekawiony podszedł bliżej i zauważył biegające po jego powierzchni lukrowane ludziki. -Piękna robota -pochwalił gnoma. - Użyłeś czaru animacji czy zwykłej iluzji? -zapytał zaciekawiony, pochylając się nad tortem.

Shivo

Shivo cały czas biegał do okoła tortu. W pewnym momencie z łązami w oczach krzyknął do Dimba
-A gdzie ja jestem? czemu mnie nie ma? Nie lubicie mnie? Ja grzeczny bylem. to Lutka kazała mi okraść skarbiec!

Dimbo

- W środku powinieneś siedzieć... Chyba polerujesz naczynia na biesiadę...
Dynia, słuchaj, nie żebym coś do Ciebie miał, ale nie powiem jak zrobiłem. To dzieło mojego życia jest i sekretu nie zdradzę... Mogę tylko napomknąć, że to nie iluzja, ani jakiś tam czar animacji. - Gnom otoczył teraz tort magiczną tarczą ochronną mrucząc kilka słów i gestykulując dziwacznie.

Shivo

-Dimmduś, to znaczy, że ja mam teraz zacząć po całej twierdzy i szukać siebie czyszczącego garnki i talerze? Czy po prostu mam latać po całej twierdzy i czyścić garnki i talerze? A może mam latać po całej twierdzy i szukać siebie?

Elaine

*Elka-z-lukru w tym czasie robiła sobie grilla.W menu:Szaszłyki ze smoka, steki z demona.Mniam!*

BeronHeavyhand

- Cisza! - Beron zaklaskał w dłonie dwa razy i na wszystkich w sali został rzucony, przygotowany uprzednio przez Dimba czar uciszenia. Jedynie Beron, Dimbo i Nay nie byli pod wpływem zaklęcia.
- No... od razu lepiej. Słuchajcie! Wpierw niespodzianka. Na znak przełomu w naszej twierdzy każdy z was - bez wyjątku - dostanie swój własny kufel z wygrawerowanym znakiem klanu i swoim imieniem, zapisanym runami. Dodatkowo na kuflach zostały zamieszczone wasze ulubione runy, pobłogosławione, przez kapłana Mordaina. Ja swój mam już przy sobie... - Krasnolud pokazał wszystkim pięknie wykonany drewniany kufel z metalowymi elementami, całość zdobiona złotem. Na metalowym wieku widniał znak BP a na drewnianej, głównej części imię "Beron". Po drugiej stronie kufla wygrawerowana została runa durisaz. - Przez dwa miesiące pewne wyznaczone do tego zadania osoby badały, jakie runy są waszymi atrybutami. Oto i wasze nowe kufle!! - Do sali wkroczyły zastępy młodych krasnoludek, które na tacach przyniosły setki kufli. Gdy je rozdawały swoim właścicielom, czar Dimpa przestał działać na klaśnięcie Berona, po czym on sam zawołał kapłana Moradina. - Przygotuj wszystko, czego potrzebujesz. My idziemy się przebrać. - Wziął Naylę za rękę i poprowadził piętro niżej, do swojej sypialni, gdzie schował suknię ślubną i jego uroczyste ubranie.

Oggford Oddech Trolla

Ogg wziął do ręki swój nowy kufel i przyjrzał mu się dokładnie.
- Hmmm.... - mruknął w zadumie - Kunsztowna robota, wspaniałe zdobienia... - mruczał do siebie obracając kufel w ręku. Runa donar wykonana była z wysokiej próby złota i umieszczona była na środku kufla. Herb Braterskiego Przymierza połyskiwał wesołe na klapie kufla. Rączka przedmiotu rzeźbiona była na kształt topora wbitego w drzewo. Całość kufla przeplatana była gdzieniegdzie "nitkami" wykonanymi s krwawnika, które sprawiały, że kufel zdawał się krwawić.

Zadowolony z prezentu, podszedł do misy z miodem i wypróbował go od strony praktycznej. Po osuszeniu kufla zwrócił się do wszystkich zebranych
- Przyjaciele! Jakoże dziś święto mamy naszego przywódcy i chlebodawcy, winniśmy sprawić aby ten dzień zapamiętał dobrze. Zatem weselmy się i radujmy! - rzekłszy to zanurzył kufel ponownie w misie i uniósł go wysoko ku górze.
- ZA BERONA! ZA NAYLĘ! - krzyknął donośnie.

Dy`ner

- O, kufel - rzekł eIf, obracając w dłoniach i oglądając ze wszystkich stron niezwykle wykonany przemiot. - Szkoda tylko, że nie piję... - mruknał wzruszając ramionami, po czym, słysząc okrzyk Oggforda, wzniósł wysoko także swój pusty kufel - Aye! - zawołał i począł się rozglądać za wodą czy czymkolwiek, co nie zawierało procentów. Zdawał sobie sprawę, że znalezienie nie-alkoholu na biesiadzie u krasnoludów graniczyło z cudem.

Dy`ner

Dy`ner siedział przy stole bujając się na krześle i wyjadał co tam akurat było. -Co oni tam tyle czasu robią? - mówił do siebie. Noc poślubną przed ślubem sobie urządzają, psiakrew? Mogliby chociaż powiedzieć - rozmyślał i powoli zaczynał się niecierpliwić. W dłoni wciąż trzymał swój pusty kufel.